عبایی که جا ماند!

ولادت عقیله بنی‌هاشم حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها فرصت خوبی است برای یاد کردن از شهیدانی که این روزها دوباره فضای زندگی ایرانیان را به عطر شورانگیز شهادت معطّر کرده‌اند. شهیدانی که «حقیقتاً حق بزرگی بر گردن همه ملت ایران دارند. (بیانات در دیدار خانواده‌های شهیدان مدافع حرم ۵/بهمن/۹۴)» تمام این شهیدان یک صفت مشترک دارند: "شهید مدافع حرم" امتیازی که آنان را متمایز کرده است: «اگر اینها نمی‌رفتند و دفاع نمی‌کردند، امروز دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السلام حرم حضرت زینب سلام‌الله‌علیها را با خاک یکسان کرده بودند، سامرا را با خاک یکسان کرده بودند و اگر دست‌شان می‌رسید کاظمین و نجف و کربلا را هم با خاک یکسان می‌کردند.(بیانات در دیدار خانواده‌های شهیدان مدافع حرم ۷/دی/۹۴)»
اما فقط دفاع از حرم نیست که به آنها جلوه دیگری داده، امتیاز دیگرشان کوتاه کردن دست متجاوزان از خاک ایران اسلامی است؛ آن هم نه در مرزهای کشور که کیلومترها دورتر از آن، و دفاع از کشور، دین و انقلاب اسلامی است؛ شهیدان مدافع حرم «با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی‌کردند، این دشمن می‌آمد داخل کشور. اگر جلویش گرفته نمی‌شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و در بقیه استانها با اینها می‌جنگیدیم و جلوی اینها را می‌گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین و انقلاب اسلامی فدا کردند. (بیانات در دیدار خانواده‌های شهیدان مدافع حرم ۵/بهمن/۹۴)»
امتیاز دیگر این شهیدان که حکایت از مظلومیت آنها دارد، «شهادت در غربت» است. «امتیاز سوم هم این است که اینها در غربت به شهادت رسیدند. این هم یک امتیاز بزرگی است و پیش خدای متعال فراموش نمی‌شود. ۵/بهمن/۹۴»
ولادت با برکت دختر امیرالمؤمنین علیهما السلام، که حالا دفاع از حریم پاکش نمادی است برای دفاع از «حریم اسلام»، بهانه‌ای است برای انتشار حاشیه‌‌های یکی از دیدارهای خانواده‌های شهیدان مدافع حرم با رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیت رهبری (در تاریخ ۵/خرداد/۱۳۹۴).

بقیه در ادامه مطلب

پیام تسلیت در پی ارتحال آیت‌الله هاشمی رفسنجانی

 

هیچ مدرسه ای بالاتر از " تجربه" نیست

افسوس که " شهریه" آن به گرانی " عمر " است

زیادی خوب بودن  خوب نیست

زیادی که خوب باشی دیده نمیشوی

میشوی مثل شیشه ای تمیز

کسی شیشه ی تمیز را نمیبیند

همه به جای شیشه

منظره ی بیرون را میبینند!

                                                                    سیمین_بهبهانی

شخصي مادر پيرش را در زنبيلي مي گذاشت

و هرجا مي رفت، همراه خودش ميبرد.

روزي حضرت عيسي او را ديد، به وي فرمود:

آن زن کيست گفت مادرم است.

فرمود: او را شوهر بده. گفت:

پير است و قادر به حرکت نيست.

پيرزن دستش رااز زنبيل بيرون آورد و بر سر پسرش زد و گفت:

آخه نکبت! تو بهتر مي فهمی يا پيغمبر خدا؟؟

 
« ﮔﻨﺞ »  « ﺟﻨﮓ » ﻣﻰ ﺷﻮﺩ . « ﺩﺭﻣﺎﻥ » « ﻧﺎﻣﺮﺩ»  

ﻭ « ﻗﻬﻘﻬﻪ » «  ﻫﻖ ﻫق »  !!!

ﻭﻟﻰ  « ﺩﺯﺩ »  ﻫﻤﺎﻥ « ﺩﺯﺩ »  ﺍﺳﺖ
 « ﺩﺭﺩ »  ﻫﻤﺎﻥ « ﺩﺭﺩ »  ﺍﺳﺖ . ﻭ «  ﮔﺮﮒ »  ﻫﻤﺎﻥ  « ﮔﺮﮒ»  ...
ﺍﺭﻯ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ  « ﻣﻦ » « ﻧﻢ »  ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ«  ﻳﺎﺭ »
« ﺭﺍﻯ » ﻋﻮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ !!!!. « ﺭﺍﻩ » ﮔﻮﻳﻰ « ﻫﺎﺭ »  ﺷﺪﻩ  است،

ﻭ « ﺭﻭﺯ » به  « ﺯﻭﺭ » ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ؟؟ « ﺍﺷﻨﺎ » ، ﺭﺍ ﺟﺰ ﺩﺭ  « ﺍﻧﺸﺎ » ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻰ...

ﻭ ﭼﻪ « ﺳﺮﺩ » ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ « ﺩﺭﺱ »  ﺯﻧﺪﮔﻰ ...
ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ که  ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻳﻢ  ﮔﺮﻡ  ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ
 ﺩﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ « ﺩﺭﺩ » ﺍﺳﺖ

همه آرام گرفتند و

شب ار نیمه گذشت ...

آنچه در خواب نرفت

چشم من و یاد تو بود...

بر درخت زنده ، بی برگی چه غم ؟

وای بر احوال برگ بی درخت !

من مرد تنهای شبم
مهر خموشی بر لبم!
تنها و غمگین رفته ام
دل از همه گسسته ام!

            هرگز ، دانه ای

                               به لانه ای

                                          مورچه ای

                                                        نمی رسید